उ॒तेशि॑षे प्रस॒वस्य॒ त्वमेक॒ इदु॒त पू॒षा भ॑वसि देव॒ याम॑भिः। उ॒तेदं विश्वं॒ भुव॑नं॒ वि रा॑जसि श्या॒वाश्व॑स्ते सवितः॒ स्तोम॑मानशे ॥५॥
uteśiṣe prasavasya tvam eka id uta pūṣā bhavasi deva yāmabhiḥ | utedaṁ viśvam bhuvanaṁ vi rājasi śyāvāśvas te savita stomam ānaśe ||
उ॒त। ई॒शि॒षे॒। प्र॒ऽस॒वस्य॑। त्वम्। एकः॑। इत्। उ॒त। पू॒षा। भ॒व॒सि॒। दे॒व॒। याम॑ऽभिः। उ॒त। इ॒दम्। विश्व॑म्। भुव॑नम्। वि। रा॒ज॒सि॒। श्या॒वऽअ॑श्वः। ते॒। स॒वि॒त॒रिति॑। स्तोम॑म्। आ॒न॒शे॒ ॥५॥
स्वामी दयानन्द सरस्वती
फिर ईश्वरविषय को कहते हैं ॥
स्वामी दयानन्द सरस्वती
पुनरीश्वरविषयमाह ॥
हे सवितर्देव ! ते यः श्यावाश्वो यामभिः स्तोममानशे तद्दृष्टान्तेनोतेदं विश्वं भुवनं त्वं वि राजसि उत पूषा भवसि उतैक इदेव प्रसवस्येशिषे ॥५॥